Seyhan KAYNARCA / Köşe Yazarı

 Bu bir eleştiri yazısı ve eleştireceğim kişi bir hastane doktoru ancak burada bu doktordan daha çok hastanenin bizzat kendisi hakkında bir eleştiri okuyacaksınız. Nedeni de burada karşılaştığı olumsuz bir hareket yada bir hakaret yada incitici bir davranış sonrası hasta yada hasta yakınının şikayetini yapamaması, şikayetçi olamamasının sağlanması yada siz nasıl tanımlarsanız tanımlayınız çünkü ben şahsen kendimce hala bir tanım yapabilmiş değilim.

                Yıllardır siyasetçilerin üzerindeki dokunulmazlık zırhının kaldırılması istenir çeşitli tartışmalarda ki bunu isteyen ve yineleyen kesim içerisinde devlet memuru kadrosu oldukça güçlüdür. Zaten 70 milyonluk bir ülkede neredeyse her hanede bir yada bir kaç devlet memuru olduğunu düşünürsek bunu kabullenmiş oluruz.

                Siyasetçilerin dokunulmazlığı kalksın mı kalkmasın mı bu bir tartışmadır tabi ki ama bence en başta devlet memurlarının minimum kademeden maksimum kademeye kadar dokunulmazlıklarının kaldırılması gerektiğidir.

                Siyasetçiyi  sadece seçim öncesinde görüyoruz ve tabiî ki pozisyonu gereği oy isteyeceği kişilere kötü davranmasını beklemek ahmaklık olur. Ancak devlet memurları her an karşılaştığımız, birebir ilişki kurduğumuz, pozitif yada negatif etkiler alıp verdiğimiz kişilikler.

                Özel bir banka yada özel bir hastane ile devlet bankası yada devlet hastanesi arasındaki hizmet ve kalite farkı özellikle taşrada çok belirgin ve ben bunda memur dokunulmazlığı ile kalite arasındaki ters korelasyonun oldukça büyük bir paya sahip olduğunu düşünmekteyim.

                Aydın Atatürk devlet hastanesinde hasta yakını olarak benim başıma gelen olaydır. Odasına tekerlekli sandalye ile hasta girmesini muhterem validesine edilmiş büyük bir kabahatle eşdeğer tutan bir hekim şikâyet sebebim. Hastanın adım atabilmesi yada tansiyonunun 4 olması umurunda değil ki adamın hasta mutlaka yürüyerek çıkacak ultrasonografi muayene odasından. Bu bir sapıklık olsa gerek dedik ve şikâyet etmek için bir zemin aradık. Hastanenin poliklinik binasında zemin katta hasta yakınlarını bilgilendirme ve hasta hakları birimini adres olarak gösterdiler. Gittim ve şikayetim olduğunu ve gerekli matbu belge ne ise onu doldurmak ve imzalamak istediğimi söyledim ancak böyle bir belgenin olmadığını ve şikayetimi sözlü olarak orada anlatmam gerektiğini ve kendilerinin başhekim yardımcısına bu şikayetimi sözlü olarak ileteceklerini ve ondan sonra …. diyeceğim ama ondan sonrasını dinlemedim. Kulaktan dolma diye bir oyun oynardık çocukken biz en baştaki oyuncu bir şey söylerdi ve onun sessizce ikinciye söylediği şeyi ikinci üçüncüye derken en sondaki oyuncu ne duyduğunu söylerdi ve gülerdik .  Çocuk oyunu gibi arkadaşlar yazık. 21. Yüzyılda beğenmediği hizmeti şikâyet edebilme şekline bakar mısınız bir hasta yakınının.

                Başka yolu yok dediklerinde çaresiz oyuna katıldık. İki gün içerisinde size döneriz sözü oyunun en çok güldüğüm yeriydi belirteyim tabi ki ne arayan var ne soran. Halk dilinde bir laf vardır çok affınıza sığınarak söylüyorum diyemiyorum söyleyemeyeceğim bu deyimi çünkü o kadar güzide insanın içerisinde bir sorunlu arkadaş bana bu deyimi söylettiremez kaldı ki o hastanedeki herkes sorunlu bile olsa sadece ümit bey orada olduğu için ( genel cerrahi uzmanı ki kendisine minnettarım ) bunu çok yakışıksız bulurum.

                Ne diyorduk memur dokunulmazlıklarının kaldırıldığı gün halkımın daha kaliteli devlet hizmeti alabildiği gün olacaktır. Arkadaşlar bu çok önemlidir ve bu konu aslında sürekli olarak gündemde tutulmalı ve istenmelidir. Ancak istense olabilirliği nedir derseniz benim kanaatim olamaz çünkü her hanede bir devlet memuru bulunmaktadır.

                Özellikle taşrada hizmet kalitesinin düşüklüğü önemli çünkü İzmir’ de Yeşilyurt Araştırma Hastanesi de devlet hastanesi ancak hasta yatağından indirilmeden tüm tetkikleri ve radyografileri gerçekleştiriliyor. İzmir’ in halkı kadar kaliteli hizmeti hak etmiyor mu