Hakan KURTARAN / Köşe Yazarı

ÇAK! KİBRİTİ YAKALIM

====================   

Nabzım atar elinde, tutup yere çöndürdün,

Bir bakışla kalbimi, viraneye döndürdün.

İtfaiye gelmeden, yangınımı söndürdün,

__Yerde işler karıştı, yükseklere çıkalım,

__Sessiz kalmış tüm diller, suskunluğu yıkalım.

Ateşlerde demledim, damardaki kanımı,

A grubu pozitif, hayat verir canımı,

Saf enerji sevgidir, kaplar hep sol yanımı,

__Gürledi yerler gökler, şimşek gibi çakalım,

__Yüreğimiz ıslakken, nehir olup akalım.

Etrafımda dönerek, yolda yaya yürürler,

Güneşin batmasıyla, her tarafa bürürler,

Her yerinden kırılmış, kalemimi görürler,

__Bakamadım kendime, çok uzamış sakalım,

__Seven kalpler beklemez, gel yüzüğü takalım.

Şok dalgalar geçerken, gözlerinde çözüldüm,

Okyanuslar dar geldi, kuşlar gibi süzüldüm,

Altın kafes bu dünyam, yokluğunda üzüldüm,

__Ayrılamaz sevenler, beynimize sokalım,

__Misk-i amber sürülmüş, yârim temiz kokalım.

Hızla geçmiş bu zaman, beşer onar atlanmış,

Elyaflarla sarılıp, hasret ile tatlanmış,

Duygu yükü ağırdır, özlemine katlanmış,

__Limon gibi sarartıp, tüm suyunu sıkalım,

__Aşk haini bulursak, tutup hapse tıkalım.

Nokta gibi hep tekim, haydi bir bak yüzüme,

Sensin hayat sigortam, artık inan sözüme,

Çekil korku duvarı, biz gideriz çözüme,

__Sallanıyor bu dünya, gel! Karşıdan bakalım,

__Kalp krizi denmesin, çak! Kibriti yakalım.

H.HakanKURTARAN

20.03.2012 Aydın