Ahmet SAKAR / Köşe Yazarı

Türkye,  geçtiğimiz haftalar içeerisinde, CHP  genel başkanı  Sayın Deniz BAYKAL’ın yaptığı “çarşaf açılımını” konuşarak geçirdi. 29 Mart öncesi alınan bu yeni pozisyon siyas bir atraksiyon olarak kalmaz, CHP tabanı tarafından da içselleştirilirse,  yıllardır insanımızda artık bıkkınlık oluşturan bir problemin çözümü adına önemli  mesefaler  gidilmiş olur.

                Bu açılımı kavramaya çalışırken, CHP’nin aslında ne kadar zor bir siyasi gelenekten beslendiğini anladım.

                Hatırlayınız bayram tatilini  Antalya’da geçiren Deniz Baykal’a bir partili, “çarşaflıları partiye nasıl üye yaparsın”  diye hesap sordu. Son yılların tabiriyle, CHP kemikleşmiş kendi tabanından “mahalle baskısı” gördü ve görüyor. Bu olay sayesinde, “mahalle baskısı” yapmakla  suçlanan kesimlerin aslında “mahalle baskısı” yapmadıklarını anladım. Bugüne kadar,  sağ partileri besleyen geleneğin tepe kadrolarına yönelik, partiye alınan üyelerin kılık kıyafetlerini sorgulayan, bundan dolayı,  hesap soran bir tavır görmedim, duymadım.

                Şunu  belirtmeliyim ki; CHP her ne sebeple bu tavrı almış olursa olsun;

1.       Artık çok geç. Çünkü insanımız böylesi açılımları oy avcılığı olarak görüyor.

2.       Türk toplumu, örtünme konusunu çok derinden sorguluyor ve örtünme biçimi olarak çarşaftan hızla uzaklaşıyor. “Türban” dediğimiz örtü biçiminde  ise yıldan yıla görülen  farklılık ve arayışlar herkesin malumu.

Özellikle son yıllarda, toplum olarak bir arayış içerisindeyiz. Bu bize inanılmaz bir dinamizm ve onun tetiklediği çok derin bir etkileşim gücü kazandırdı. Dinamizm ve onun doğal sonucu olan etkileşim arasında doğan rezonans her iki olgunun da birbirini beslemesine ve karşılıklı güç alışverişi yapmalarına sebep oldu. Baş döndürücü bir hızla kabuk değiştiriyoruz. Sorun da burda başlıyor. CHP toplumu okuyamıyor, onun değişim hızına ayak uyduramıyor.

CHP için değişim, açılım gibi görülen bu olay, aslında CHP’nin toplumun kazandığı dinamizmi okuyamamasından kaynaklanıyor. Bu haliyle de değişim ve dönüşümün ne kadar gersinde kaldığını gösteriyor. Yapılan bu açılım belki 10-15 yıl öncesinde, en azından siyasi olarak bir değeri olabilirdi ama günümüz için aynı kanıda değilim.