Bekir AYGÜL / Köşe Yazarı

“DEMOKRASİ MÜCADELESİ”

            Türkiye’de demokrasi mücadelesi çok eskilere dayanmaktadır.Tanzimat fermanı, birinci ve ikinci meşrutiyet dönemi,ittihat ve terakki dönemi derken daha sonraları cumhuriyetin kurulması ve Atatürk’ün çok partili hayata geçiş denemelerinin temelinde hep demokrasi özlemi yatmaktadır.

            Fransız ihtilali ile dünya gündemine oturan cumhuriyet, demokrasi mefhumları çok geçmeden kısa bir sürede bizede sıçramış ancak uygulamada  olgunlaşma dönemini çok geç yakalamışız.

            Demokrat partinin kurulmasıyla çok partili hayata geçişle Türk siyasi hayatının gündemine oturan demokrasi 1960 ihtilaliyle sekteye uğramıştır. O günden bu güne kadar Türkiyede demokrasi gerçek anlamda yerleşememiş “parçalı bohça” gibi hala bir tarafı eksik olarak devam etmektedir.

            Bizde demokrasinin yerleşememesinin altında yatan sebeplerin başında bazı Aydınlarımızın gerçek demokrasiyi özümseyememiş olmaları gelmektedir.Bu tip aydınlarımız işlerine geldiği zaman iyi bir demokrat işlerine gelmediği zamanda demokrasi elden gidiyor haydi “ordu göreve” diye yaygara basarlar.Bu tip aydınlar zihniyetlerini değiştirmediği, gerçek demokrasiyi damarlarına kadar özümsemediği sürece bizde demokrasi kurum ve kurallarıyla yerleşmesi oldukca zordur.

            Nasıl zor olmasın ki, bu tip aydınlar medyayı amaçları doğrultusunda kullanmayı iyi bildiklerinden hemencecik kamuoyu oluşturuverirler. Üstelik örgütlüdürlerde. Çoğu dernek ve vakıfların ya kurucusu yada yöneticisi konumundadırlar.Onlar için halkın mutluluğu hiçde önemli değil yeterki ip kendilerinin elinde olsun ancak o zaman demokrasi vardır kendileri hakim değilseler yada iktidarda değilseler demokrasiden bahsedilemez ve demokraside tehlikededir. Demokrasiyi kurtarmak gerekir o da ancak ordunun yönetime el koyarak temizlik yapması daha sonrada ordunun yönetimi kendilerine devretmesi ile mümkündür.Değilse ne demokrasiden söz edilebilir nede halktan. Halk onlar için güdülmeye muhtaç koyun sürüleridir.anlayışına sahiptirler.

            Sadece bir kısım aydınlarımız değil bazı partilerimiz, haksız kazanç peşinde koşan para babaları, hakimiyetini zorla kurmak isteyen mafyalar, dış odaklı ve bölücü terör örgütleri de dahil olmak üzere bu saydıklarımızın hepsi varlıklarını sürdürmek ve amaçlarına ulaşmak için demokratik düzeni bir tehdit olarak gördüklerinden onlar için kargaşalı, bulanık ve hesap verilemeyen bir sistem daha çok işlerine gelmektedir.

Bu zihniyet sahipleri Ergenekon terör örgütü davası ile artık deşifre oldular. Yedikleri naneler bir bir ortaya çıkmaya başladı. Teknolojik gelişmeler, basın organlarının çeşitlenmesi ve kartel basının hakimiyetinin sona ermesi ile halkımız artık kendilerini bu güne kadar kandırmış olan, demokrasi söyleminin arkasına sığınarak yanlış yönlendirme yapanları çok yakınen biliyor ve geçmişte kendilerine oy verdikleri bu kişileri yuhluyor.

            Kim ne derse desin bugünün Türkiyesi geçmişin türkiyesinden daha özgür daha demokrat ve halkı dahada bilinçli olarak yarınlara emin ve hızlı adımlarla yürümeye devam ediyor.

            Değişim ve dönüşüm toplumun tüm kesimlerinde başlamış durumdadır.Değişime ayak uyduramayanlar eninde sonunda da değişmek ve demokrasiyi özümsemek zorunda kalacaklardır.

            Burada güvenlik güçlerimizede önemli iş düşmektedir.Yönetime el koymakla ne kalkınma ne düzelme nede gerçek anlamda demokrasinin yerleşmesinin mümkün olmadığını artık anlamış olmaları gerekmektedir.Demokrasiye dışarıdan müdahaleler çare ve çözüm olmamaktadır.Bu bilinçle hareket etmek suretiyle yeni yetişen ve mevcut güvenlik mensuplarını asli görevlerinde tutmayı en öncelikli konu olarak telakki edip iyi bir asker iyi bir subay iyi bir komutan olmanın her şeyden daha önemli olduğunu böyle bir şerefe hiçbir makam ve mevkinin değiştirilmemesi gerektiğini usanmadan bıkmadan ve yaşayarak göstermeleri gerektiğini unutmamalıdırlar.