Muammer ÖZTÜRK / Köşe Yazarı

RUHUNUZU KURTARIN MİKROPLARDAN

Karakış sorgusuz, sualsiz ve acımasızca girdi hayatımıza;

Yaş iken kuruttuğumuz, yeşil iken soldurduğumuz odun parçaları ile yaktık sobaları,ceketlerimizi giydik ve atkılarımızı doladık boynumuza…

Gelişiyle nice canlılar can verdi ve niceleri hayat buldu belki de.

Beyaza büründü tüm kentlerimiz. Böylesine çetin beklenmiyordu fakat iyice hissettirdi kendisini bu sefer. Kimilerinin  ektiği tohum; meyve vermemişti ki öylece yakalandı karakışa…

         Kimileri sevmiyordu belki de hiç gelmesin diyordu. O gelmeliydi ve de açmalıydı ’’Kardelen Çiçekleri’’…Nitekim öyle de oldu, beklenen kış girdi hayatımıza ve kırdı geçirdi tüm mikropları. Doğa kendisini belki de böyle yeniliyor, bir dönüşüme yelken açıyordu…

Gelelim asıl anlatmak istediklerime;

         Ya insanoğlunun damarlarındaki mikroplar, virüsler; İlaçla tedavi edilebilir belki ama ya ruhumuzu saran mikroplar! Onlar nasıl atılabilirdi ki içimizden?        

Bizleri sarmış olan haset, dedikodu, yalan, bencillik, ikiyüzlülük ve vurdumduymazlık duyguları,düşünceleri nasıl atılabilir nasıl düzlüğe çıkılabilirdi ki? İnsan düşünmeden edemiyor…

         Kin, nefret ve intikamla bakan gözler,düşünen zihinler; Ne kadar dürüst davranabilir ve ne kadar adalet sağlayabilirdi ki...!        

50 yıl sonra bir çoğumuz yaşamıyor olacakken, verdiğimiz mücadele, ayağını kaydırdığımız insanlar, kazandığımız mevki ve makamların hiçbir önemi olmayacakken neden mikropların  ruhumuzu ele geçirmesine izin verip neden  birer mikroba dönüşüyoruz ?

Annemizin sözünü tutmuyor, babamıza başkaldırıyor, askerimize kurşun sıkıyor ve  ülkemizde kaos yaratıp, milletimizin huzurunu bozuyoruz.        

Neden hep hiç ölmeyecekmişiz gibi yaşıyoruz ! Neden millete, devlete , arkadaşa  ve bir dosta zarar veriyor ve bundan keyif alıyoruz.

Güller dururken dikenleri sarmak niye ?     

Bana kimse ben içimde herhangi bir mikrobu görmedim, hissetmedim demesin herkesin bir ara mutlaka içerisine girmiş ve ruhunu ele geçirme eğiliminde bulunmuştur elbette…

       Önemli olan şu ki;  Değişime adım atmalıyız, ruhumuza şöyle  bir bakmalıyız.

       Başımızı iki elimizin arasına almalı, kendi özeleştirimizi yaparak, içimizde  var olan az yada çok mikrobu temizlemeli; daha barışçıl daha insancıl daha sevgili daha saygılı  ve daha hoşgörülü bir yaşama adım atmalıyız.

Sağlıcakla kalın!