Muammer ÖZTÜRK / Köşe Yazarı

       NEREDESİN CAN DOSTUM???

         ‘’Dost dost diye nicesine  sarıldım,benim sadık yarim kara topraktır’’ demiş halk ozanımız Aşık Veysel…

Ne kadar da doğru söylemiş,şimdilerde bir dost bulmak o kadar zor ki.

Küreselleşen dünyada ,iletişimin  doruk noktasında olduğumuz şu dönemde bırakın dostluğu,insanın insana ulaşabilmesi bile bir mucize…

Dostum,arkadaşım diyorsun,bir şeyler yiyip bir şeyler içiyorsun,aynı havayı teneffüs ediyorsun,aynı amaç uğruna emek veriyorsun,fakat ulaşmak istediğinde ya telefonu yanında olmuyor ya müsait olmuyor,ya da başka bir şey…

Aslında bu durum;çağın gerektirdiği koşullar olarak görülebilir fakat insan yine de aynı ortamı paylaştığı aynı iklimi soluduğu ve de arkadaşlığına inandığı insanların yanında olmasını,hüzünlendiğinde hüznünü,dertlendiğinde derdini,sevindiğinde de sevincini paylaşmasını istiyor…

Paylaşmak doğal bir istek ama paylaşım yapabilecek bir dost ve arkadaşı bulabilmek ne kadar doğal olabilir bilemiyorum.

          Nerde o eski dostluklar?Diyorum kendi kendime, gelen gideni aratır derler ya artık her gecen gün bir önceki günü aratıyor aslında …

         Dün tanıdığın ve sevgiyle aşkla kucakladığın birçok insan,maalesef şimdilerde aşkı sevgiyi unutmuş,kendisine açılan kucakları umursamaz hale gelmiş ve hatta gördüğünde bir selamını bile esirger olmuş…

         Ne yazık ki körelen ilişkiler yumağında boğulup giderken,sizlerden iki şey istiyorum;

         Birincisi;bir dostunuz varsa ona sıkı sıkı sarılın ve sevdiğinizi söyleyin,ikincisi;kırdıysanız bir dostunuzu gidin özür dileyin.