Şehitler Ölüyor

AydınÖzel Medya Grubu Genel Yayın Yönetmeni Adnan AYTAŞKIN; Şehitler Ölüyor isimli yazısını Yazdı.

Değerli okurlarımız bugünkü yazımı her gün peş peşe gelen Şehit haberleri üzerine yazacağım.

Kürt Meselesi, Doğu Meselesi, Terör Sorunu diye çocukluğumuzdan beri olan ama hala devam eden çok ta can yakan soruna çözüm bulamıyoruz.

Ben çocukken TV de ki açık oturumlarda Kürt Sorunu konusu çok işlenirdi. Bir gün; eğer Kürt olsaydım bir Sorumun yoksa da her gün Kürt Sorununu tartışan Programlar sayesinde bir sorun çıkartırdım dedim.

Nasip oldu, Hakkâri ve Van bölgesinde bu sorunu yakından takip etme imkânım oldu.

Sadece Hakkâri ilimizde 8.000 tane Korucu maaş alıyordu ve asayişi sağlaması gereken bu Korucular asıl sorunu çıkartanlardı. Korucubaşı’lar da ki yetki kimsede yoktu.

Korucu sicillerine baktığınız zaman aralarında sicili temiz kimse yok gibiydi, yani Çay Kaçakçılığı, Kadın Kaçakçılığı, Terör Örgütüne Yataklık başta olmak üzere birçok suçu işleyen kişi Koruculuk yapıyordu.

Van - Hakkâri arasında Türkiye Cumhuriyetinin Askeri Kuvvetleri Konvoy ile seyahat edebiliyordu, yol güvenliği yoktu. Bazı günlerde Apo’nun doğum günü vb. 1 ay boyunca Van - Hakkâri arası Konvoy ile Seyahat bile yasaktı.

Hakkâri sınırları içerisinde genelde Kürtçe konuşuluyor yani Aydın’dan gitmiş Kürtçe bilmeyen birisi ha Almanya’ya gitmiş ha Hakkâri’ye çünkü konuşulan dili anlayamıyordu.

Hakkâri’de Askerlik yapan bir Er, Konvoy ile birliğe girer, Konvoy ile birlikten çıkar giderdi, Hakkâri İlini görmek mümkün değildi, Güvenlik olmadığı için çarşı izni yasaktı. Yemin Törenlerinde Ailelere mektup yazılıp gelmeyin burası güvenli değil denirdi.

Arabaların yüzde 80’i Toyata markaydı çünkü Toyota Marka araçlarda kaçak Benzin, Mazot uyumu iyiydi.

Benzin, Sigara başta olmak üzere her çeşit Kaçak ürün bulunurdu.

Hakkari postanesinde uzun kuyruklar olurdu, hep yaşlı Teyzeler gelirdi, Çocuk başına para alırlardı.

Hakkâri’de kırtasiyelerde İngilizce hiçbir kitap bulunmazdı, en fazla İngilizce – Türkçe Sözlük bulabilirdin onun içinde bütün Kırtasiyeleri gezmek zorundaydın.

3 gün 5 gün geçmezdi Şehit ya da Yaralılar gelirdi, Psikolojisi bozulan yaralı ya da çatışma görmüş Askerler Memleketlerine gönderilir yenileri ile değiştirilirdi.

Hakkâri Devlet Hastanesi ve Hakkâri Askeri Hastanesinde MR Makinesi yoktu, ayağında, kolunda ortopedik bir rahatsızlık geçirsen en yakın MR çektirmek için 3 saat uzaklıkta ki Van 100. Yıl Üniversite Hastanesine gidilirdi.

Hakkâri de Ak Partililerle görüşmek yasaktı, Hakkâri’de herkese Terörist gözüyle bakılırdı.

Askerler arasında Askeri, Polisi, Memuru vb. çıkartacaksın Hakkâri’yi bombalayıp kurtulacaksın esprisi çok yapılırdı.

Hakkâri sınırları içerisinde seçim güvenliği yoktu. Askerin, Polisin, Vali’nin güvenliği yoktu, Seçim güvenliği nasıl olsun. Üst düzey yöneticilerin çoğu Ailesini Hakkâri’ye getirmezdi. Bekâr gelirlerdi.

Askerler ilk gittiklerinde Vatan Millet duyguları ile yoğundu ancak bir müddet sonra dalgasını geçip vakit bitse de gitsek moduna geçerlerdi.

Neden anlattım bunları;

Hakkâri o zamanda Türküye Cumhuriyeti kurallarıyla yönetilmiyordu, Çözüm sürecinde de aynıydı, 7 Haziran seçimlerinden sonra da aynıydı, yani şimdi de aynı. Resmi olarak T.C. kuralları var ancak uygulanamıyordu.

Ülkemizde uygulanan bir Terör Politikası yok, bu mantıkla gidilirse de Şehitlerimiz Ölüyor, Hayatlarını kaybediyorlar, Politikasız, Düzensiz, Nizamsız, umutsuz bir şekilde…

Terör Kampları Irak ve Suriye de olurdu, biz şimdi 3.000.000 Suriyeli barındırıyoruz, Ülkemizin gelecekte içinden çıkılmaz bir hal alacağını düşünüyorum.

Güvenlik politikalarının acilen yeniden düzenlenmesi gerektiğini düşünüyorum. Ülkemizde ki en büyük Problem ne işsizlik, ne aşsızlık, ne de başka bir şeydir.

En büyük Problem Güvenlik problemidir.